kime senin kastın bana mı, hayata mı, kendine mi anlamadım doğrusu...
bu perişan halimizin sebebi hangisi bu saydıklarımdan?
aslına bakarsan sebep farklı olsa ne farkeder ki sonuç ortada.
sen perişan,ben perişan,biz perişan. aslında biz diye birşey yok artık değil mi? sen öyle demiştin!
hani şu çekip gittiğin gün... gitmeden önceki son sözlerinden biriydi bu da biz diye birşey yokmuş artık o gün senden öğrenmiştim bende.
sahi başka neler söylemiştin sen bana o gün?
hani ben darmadağın olmuştum da,ağlamaktan kendi sesimi duyamaz olmuştum...ha o gün işte neler demiştin beni terketmek üzereyken.
yanlış hatırlamıyorsam sensiz perişan olacağımı biliyorum ama şimdi ki perişanlığım daha fena,seni bu hayata dahil etmek istemiyorum gibi birşeyler saçmalamıştın değil mi? lafa bak ! sanki sensiz çok güzel bir hayatım varmış gibi seninle yaşayacağım perişanlıktan uzak tutmak istemiştin beni aklınca.
bahaneydi bu tabi ki o andan itibaren farkındayım bunun. ilk söylediğin anda anlamıştım benden kaçmak için o sözleri uydurduğunu.
anlamıştım çünkü biliyordum senin korkak biri olduğunu. anlamıştım çünkü biliyordum senin aşkına dahi sahip çıkamayacak kapasitede biri olduğunu. biliyordum ve tüm bunlara rağmen seviyordum seni. asıl perişanlık buydu işte. asıl perişanlık seni tüm bunlara rağmen deliler gibi seviyor oluşumdu. ama sen bunun bile farkında değildin. zannettin ki ben seni sevdikçe sen daha çok seveceksin. zannettin ki o aşkın içinde boğulacaksın. bilemedin ki aşksız bir hayatta daha çok perişan olacaksın. bilemedin sen sevgilim asıl perişanlık senin içinde, benimse sensizliğimde gizliydi...bilemeden terkettin beni... kimbilir şimdi nasıl bir haldesin... mutsuzmusun beni terkettiğin için ? kendi perişanlığında mutlumusun yoksa beni bırakıp gittiğin günden beri ?
sahi sevgilim sen hiç sevmedin mi beni ?
oysa ben hala şu perişan halimde bile seviyorum seni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder