yokluk

yokluğun bana çok şey öğretti...mesela varlığına şükretmeyi öğrendim... 
yokluk bana var olanların bir hediye olduğunu öğretti... kıymet bilmek gerektiğini... herşeye mızmızlanmamayı, eldekilerle mutlu olmaya çalışmanın gerekli olduğunu öğretti... 
yokluk bana geçmişte meğer ne mutluymuşum dedirtti... neden üzülmüşüm ipe sapa gelmeyen şeylere, neden dökmüşüm onca gözyaşını ? 
yokluk bana senin yokluğunun ne kadar acı verici olduğunu öğretti... insanın yokluğu tatmadan varlığın ne kadar kıymetli olduğunu anlamakta güçlük çektiğini öğrendim ben yoklukla... yokluk yok olmaya yüz tutmakmış, eldekiler ne kadar kötü olursa olsun meğer haz verici mutluluklarmış...yokluk meğer çok acıymış...yokluklarımla birlikte yokluğunla savaşırken öğrendim...
artık varsın neyse ki sevgili... yoksa yokluğun yok olmama sebep olacaktı belki de bir gün... iyiki geldin sevgilim...iyiki geldin de beni yokluklarımdan kurtardın, yokluğundan kurtardın... elimden tuttun ayağa kaldırdın... iyiki sende yok olmadın sevgilim... iyiki yok olmama izin vermedin...