dalgın dalgın otururken masada,yanıma gelip merhaba dedin.başım önümdeydi ama o sesi tanımamam imkansızdı... sendin... onca yıldan sonra karşımdaydın...
o anı unutup geçmişe dalıverdim birden sen masaya oturmak için müsaade isterken...
ne çok sevmiştim seni hatırlıyor musun ? ne çok ağlamıştım uğruna... ben ağladıkça kıyamam ne olursun ağlama böyle olmalı, zamanla alışırsın,zamanla unutursun derdin bana... öyle de olmuştu zaten...
neydi bizi ayıran hiç anlayamamıştım o toy yaşımda...
tek bildiğim seni çok sevdiğimdi...
tek bildiğim uğruna her şeyi göze alabilecek olduğumdu...
ama sen istememiştin... olmaz demiştin, şimdi olur gibi geliyor ama yıllar sonra pişman olursun demiştin... beni terkedersin dayanamam demiştin... yıllar sonra bensizliğe dayanamayacağını düşünüp o an beni sensizliğe mahkum etmiştin...
iyi mi etmiştin kötü mü yıllarca düşünüp durmuştum hep... sonra unutulmuştun sende herkes gibi içimde bir parçan saklı kalsa bile...
derken o an çıkıvermiştin karşıma çok uzun zamandır düşünmemişken...
masama buyur ettim seni... gözlerine baktım,ellerine baktım,kokunu duymaya çalıştım... hani o çok sevdiğim kokunu... değiştirmemişsin kokunu inanamadım... parmağın boştu ama soramadım... dakikalar sonra hala konuşmadan bakınca anladım ki beni unutamamıştın...
terk edilen bendim ama anlaşılan yıllarca acısını sende üzerinden atamamıştın...
nasılsın dedim gözlerimi gözlerinden ayırmadan...
yıllar önce ne derdim hatırlar mısın dedin ve sonra ekledin...
sensiz geçen her saniyem zehir zemberek sevgilim...işte ben hala öyleyim...
anladım ki sen yıllar geçsede beni hep sevdin...
keşke yıllar önce hiç gitmeseydin sevgilim...keşke bensizliği düşünüp sensizliğe mahkum etmeseydin beni... keşke hiç bırakmasaydın ellerimi...
biliyorum ikimiz içinde aynıydı durum;
sensiz geçen her saniyem zehir zemberek sevgilim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder