mutsuz muyum değil miyim anlamadım gitti !

saçma ama mutsuzum...
hatta mutsuzum az kalır dipteyim,sondayım,bildiğiniz ergen modundayım !
mutsuz olmaya feci alışmış bünyem, aşamıyorum, mutluluk verici besinler bile ters tepki yapıyor bünyemde...
şaka bir yana, neden bilinmez (biliyorum ama anlatasım yok) yüzüm hiç gülmüyor... bırakın kahkaha atmayı, kikirdeyemiyorum hatta sırıtamıyorum bile... o derece vahim yani durumum... 
tatlı yedim olmadı, yemek yaptım olmadı, gezdim dolaştım olmadı, çimlere çıplak ayakla bile bastım gene olmadı... aksine sinekten böcekten tırsıp daha çok gerildim apar topar uzaklaştım bağdan bahçeden :) 
aslında dertleşmek için başlamıştım yazı yazmaya ama anlaşılan o ki hayatımdan uzaklaştırdığım mizahın kendini göstereceği varmış... çıktı içimden girmiyor geri... işin fenası şimdi yazıyı okuyunca ne derdi tasası bildiğin geyik yapıyor bu diyeceksiniz... diyin zaten hakkınızdır... ama gelin görün ki bu yazı kaydedilip yayınlandığı anda bana yine hüsran bana yine dertler var...
arabeskim bugünlerde neden bilinmez, aslında bilinir ama işte nedense söylenilmez...
zırvalamakta üstüme yoktur... dertlerimi yazıp rahatlayamadım bile, boşuna gözlerinizi, zihninizi yorucam bunları size okuturken :)
son sözüm, hadi size iyi günler :)